ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Ο Γιούχτας, το βουνό των Αρχανών Ηρακλείου, από την αρχαιότητα αποτελούσε τόπο ιερό για ολόκληρη την Κρήτη. Το ανθρωπόμορφο σχήμα που έχει η κορφή του κοιτάζοντας την από την πόλη του Ηρακλείου σύμφωνα με τη μυθολογία αποτελούσε το κεφάλι του Δία του Κρηταγενή που όχι μόνο γεννήθηκε, αλλά και πέθανε στην Κρήτη. Το ιερό αυτό βουνό φιλοξένησε στα σπλάχνα του τρία διαφορετικά λατρευτικά σπήλαια και στην επιφάνεια του αρκετούς αρχαιολογικούς χώρους αλλά και ένα πολύ σημαντικό Ιερό Κορυφής. Με την έλευση του Χριστιανισμού υπήρξε ξανά ο χώρος που φιλοξένησε μοναστήρια αλλά και εκκλησίες.

Το ανέβασμα και η διάσχιση όλου του βουνού που είναι τρίκορφο είναι αρκετά εύκολη υπόθεση επειδή υπάρχει ένα πολύ όμορφα σηματοδοτημένο και ευκρινές μονοπάτι που διασχίζει το βουνό από τη μία πλευρά στην άλλη. Η έλλειψη άλλων κοντινών βουνών τριγύρω χαρίζει στο Γιούχτα μοναδική και ανεμπόδιστη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις παρά το σχετικά μικρό ύψος του αφού η ψηλότερη κορφή του φτάνει τα 811 μέτρα υψόμετρο.

Το μονοπάτι που διασχίζει το βουνό ξεκινάει ακριβώς δίπλα στον πολύ γνωστό αρχαιολογικό χώρο Ανεμόσπηλια και ανηφορίζει προς τα νότια έχοντας άπλετη θέα προς όλη την βόρεια πλευρά με την πόλη του Ηρακλείου και το Κρητικό Πέλαγος αλλά και δυτικά στις εύφορες κοιλάδες του δυτικού Ηρακλείου και στην οροσειρά του Ψηλορείτη. Σε αρκετά σημεία του μονοπατιού έχουν τοποθετηθεί ενημερωτικές πινακίδες δίπλα σε πολλούς τυπικούς θάμνους και φυτά της Κρήτης με πληροφορίες δίνοντας στον επισκέπτη την ευκαιρία να τα δει από κοντά και να τα αναγνωρίσει στη φύση. Και είναι γεγονός ότι ο Γιούχτας αποτελεί πραγματικά ένα βοτανικό παράδεισο ενώ απαγορεύεται και η βόσκηση των ζώων που έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά σε άλλα βουνά της Κρήτης.

Το μονοπάτι λίγο πριν την πρώτη κορφή περνά μέσα από ένα αρχαιολογικό χώρο με τις βάσεις των κτιρίων που έχουν ανασκαφεί να ξεχωρίζουν σε ένα μικρό πλάτωμα σαν μικρό οροπέδιο που το βουνό δημιουργεί. Έπειτα περνάει ακριβώς δίπλα από το Μινωικό Ιερό Κορυφής του Γιούχτα που βρίσκεται στην πρώτη κορφή του βουνού. Από εκεί πλακόστρωτο μονοπάτι μας οδηγεί στην δεύτερη κορφή του Γιούχτα που βρίσκεται το ιστορικό εκκλησάκι του Αφέντη Χριστού με το ιδιόρυθμο σχήμα κατασκευής του μοναδικό σε ολόκληρη την Κρήτη. Ο Αφέντης Χριστός υπήρξε σε παλιότερες εποχές μοναστήρι και σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο πανηγύρι όλης της περιοχής και χιλιάδες πιστοί συρρέουν κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής του στις 6 Αυγούστου. Στον Αφέντη Χριστό φτάνει και δρόμος που ξεκινά από τις Αρχάνες.


Μετά την κορυφή και τον Αφέντη Χριστό το μονοπάτι κατηφορίζει με κατεύθυνση ανατολική και έχουμε θέα προς τις ανατολικές πεδιάδες του Ηρακλείου αλλά και στην οροσειρά της Δίκτης. Σε αρκετά σημεία του στην κατάβαση περνά μέσα από πεύκα και κυπαρίσσια που προσφέρουν τη σκιά τους. Ο τερματισμός του μονοπατιού είναι στις Πάνω Αρχάνες στη δυτική άκρη του οικισμού. Η διάσχιση με τα πόδια όλης της διαδρομής του μονοπατιού απαιτεί περίπου 4 ώρες.

---

Το μονοπάτι προσφέρει εξαιρετική θέα προς το Λιβυκό πέλαγος και τις ακτογραμμές των Αστερουσίων, που βυθίζονται απότομα στη θάλασσα σχηματίζοντας όρμους και θαλασσοσπηλιές μοναδικές στην Κρήτη.

Από την έξοδο των Παρανύμφων, προχωρήστε περίπου 1 χλμ. σε βατό χωματόδρομο μέχρι το βυζαντινό ναό του Αγίου Παύλου όπου παρκάρετε και ξεκινάτε την πεζοπορία στο καλοδιατηρημένο μονοπάτι που κατηφορίζει προς την ακτογραμμή.

Στη μέση περίπου υπάρχει πινακίδα που δείχνει προς Τρεις Εκκλησιές και προς Μονή Κουδουμά. Ακολουθείτε την πρώτη και παρακάτω συναντάτε το μεγαλύτερο φυσικό χαρουπόδασος στην Ευρώπη. Το μονοπάτι συνεχίζει παράκτια μέχρι τις Τρεις Εκκλησιές που είναι κτισμένες στην έξοδο του φαραγγιού του Αμπά.

Για την επιστροφή έχετε δύο επιλογές: (α) να έχετε από πριν μεταφέρει ένα αυτοκίνητο στις Τρεις Εκκλησιές για να ξανανέβετε στους Παρανύμφους, (β) να πεζοπορήσετε άλλο ένα τρίωρο περίπου ανηφορίζοντας από το μονοπάτι της «Κλεισούρας» προς στους Παρανύμφους. Η ανάβαση γίνεται σε μονοπάτι εμφανές αλλά αρκετά δύσβατο.

---

Το Κουναβιανό φαράγγι είναι ο δεύτερος βασικός κλάδος του Καρτερού ποταμού. Στην έξοδό του συναντά τον δεύτερο παραποτάμιο κλάδο (το Αστρακιανό φαράγγι) για να καταλήξουν στη θάλασσα μετά από 5 χλμ.

Το μονοπάτι ξεκινάει από τις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού των Πεζών. Η πορεία ακολουθεί τις όχθες του ποταμού/φαραγγιού σε κατάφυτο μονοπάτι που έχει διαμορφωθεί με ξύλινα γεφυράκια και κιγκλιδώματα στα δύσκολα σημεία.

Κατά μήκος της διαδρομής συναντάμε ίχνη από πηγές, μικρά γεφύρια, νερόμυλους και κτίσματα, απομεινάρια μιας παλαιότερης εποχής.

Στο τελείωμα της διαδρομής στην βόρεια έξοδο του φαραγγιού, κοντά στην παραλία του Καρτερού, συναντούμε ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα συγκροτήματα νερόμυλων της περιοχής.

---

Το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο και ξεκινά μέσα από το χωριό Ροτάσι. Η διαδρομή είναι ανηφορική και περνάει από γεωλογικούς σχηματισμούς, όπως ο «Τάφκος του Περιστερά», μία εντυπωσιακή δολίνη βάθους 15-20 μ., που έχει προέλθει από κατάρρευση οροφής σπηλαίου. Συνεχίζοντας, περνάτε από το «Ρούσο Εγκρεμό», ένα σύμπλεγμα πτυχώσεων του ασβεστόλιθου που κορυφώνονται στη θέση «Λαγκάδι στις Τρύπες». Στην ίδια τοποθεσία υπάρχει πηγή νερού. Πιο πάνω το μονοπάτι διασταυρώνεται με το δρόμο τον οποίο αφήνετε πίσω σας και συνεχίζετε με κατεύθυνση προς Εθιά, όπου και τερματίζει το πρώτο τμήμα της διαδρομής. Στην Εθιά περάστε από το κέντρο ενημέρωσης επισκεπτών, όπου θα ενημερωθείτε για την προστατευόμενη περιοχή των Αστερουσίων, θα παρακολουθήστε ντοκιμαντέρ, θα προμηθευτείτε έντυπα, ενώ μπορείτε και να κατασκηνώσετε, αν το επιθυμείτε.

Για όσους αντέχετε, συνεχίστε την πορεία σας προς το φαράγγι της Εθιάς, ή φαράγγι Χαυγά ή Βορνό φαράγγι. Πρόκειται για μια παλιά γιδόστρατα που πλέον δύσκολα διακρίνεται και που απευθύνεται σε ορειβάτες ή έμπειρους πεζοπόρους, γιατί κατά μήκος της υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα επικίνδυνα τμήματα και δεν είναι εμφανή τα σημεία από όπου περνάει, (εάν διαθέτετε gps μπορείτε να πάρετε τις συντεταγμένες της διαδρομής από την ιστοσελίδα προβολής του Δήμου www.archanes-asterousia.gr). Για το μονοπάτι προς το Βορνό φαράγγι ακολουθήστε το δρόμο από το Κέντρο Πληροφόρησης, στρίψτε δεξιά στο δρομάκι αμέσως μετά το καφενείο και προχωρήστε ευθεία μέχρι να βγείτε στον επαρχιακό δρόμο Εθιάς-Αχεντριά, τον οποίο διασχίζετε για να συνεχίσετε μέσα από τα χωράφια με κατεύθυνση προς το φαράγγι.

Καθώς το μονοπάτι είναι παλιά γιδόστρατα, είναι πολύ εύκολο να το χάσετε, γι’ αυτό ρωτήστε τους ντόπιους κτηνοτρόφους τοποθεσίες και τοπωνύμια όπως «στο γαλανό χαράκι», «στ΄ Απατσανού το ρυάκι» (πηγή νερού), το πλάτωμα «ο Σταυρός», «ο Γέρο-τρόχαλος» (ανοικτό μιτάτο), «στο Σουβλωτό Μουρί», «στις Κάτω Πόρους» με το γραφικό εκκλησάκι, «στον Απάνω Πόρο» με τις ασβεστολιθικές πτυχές, στο «πλάτωμα του Κάστελου», όπου πρέπει να δείξετε τη δέουσα προσοχή μια και αρχίζει και γίνεται επικίνδυνο λόγω της χαλικώδους πλαγιάς και που κορυφώνεται σε επικινδυνότητα μέχρι το επόμενο μεγάλο νεροφάγωμα. Η Σπηλιάρα», μια μεγάλη βραχοσκεπή, που διακρίνεται από μακριά, σηματοδοτεί την έξοδο από το φαράγγι.

Το μονοπάτι τελειώνει στην κοίτη του φαραγγιού απ’ όπου πρέπει να αρχίσετε να κατευθύνεστε προς τα δυτικά για να φτάσετε στο Ροτάσι. Πολλή προσοχή στα συρματοπλέγματα που θα συναντήσετε σε όλη την πορεία σας τα οποία, αφού ανοίξετε, θα πρέπει απαραιτήτως να κλείσετε αφού περάσετε… είναι ο άγραφος νόμος των βουνών σε όλη την Κρήτη.

---

Από τον Αχεντριά ξεκινούν δύο φαράγγια: το «Λιγιοφάρραγγο», που είναι ξερό και διασχίζεται με πεζοπορία, και ο «Λιχνιστής», που απευθύνεται μόνο στους λάτρεις του canyoning. Το πρώτο είναι πεζοπορικό αλλά στην κοίτη του υπάρχουν δύσκολες κατεβάσεις και σκαρφαλώματα. Το μονοπάτι ξεκινά λίγο έξω από τον Αχεντριά.

Πεζοπορείτε μέσα από χωράφια και ξερολιθιές ακολουθώντας τα ίχνη γιδόστρατας και σταδιακά μπαίνετε στην κοίτη του φαραγγιού που ακολουθείτε μέχρι την έξοδό του, στο Μαριδάκι. Προς το τέλος, τα δύο φαράγγια ενώνονται και καταλήγουν με ενιαία κοίτη στην παραλία. Λίγο πριν το τέλος του δεύτερου φαραγγιού, σχηματίζεται σειρά από πέντε καταρράκτες. Ο τελευταίος, ο Λιχνιστής, έχει πτώση νερού 60 μ. Εντός του Μαριδακίου υπάρχει πηγή νερού που συντηρεί την πλούσια βλάστηση από αιωνόβια πλατάνια και άλλα υδρόφιλα φυτά. Από την πηγή συνεχίζει ανηφορικό μονοπάτι με σκαλοπάτια που καταλήγει στον Τσούτσουρα.

---

Πρόκειται για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια της περιοχής των Αρχανών.

Ξεκινάει από τις Επάνω Αρχάνες, ακολουθεί τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο παράλληλα με το Κνωσανό Φαράγγι και λίγο μετά το εκκλησάκι του Αϊ Γιάννη Μυριστή και τις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού συναντάμε δεξιά κατηφορικό χωματόδρομο, ο οποίος μας οδηγεί στην κοίτη του μικρού φαραγγιού. Διασχίζουμε το μικρό γεφυράκι και ακολουθούμε το μονοπάτι στην ανατολική όχθη του ποταμού. Περίπου εκατό μέτρα μετά τα ερείπια παλιάς εκκλησίας συναντάμε την Γέφυρα Καρυδάκι, την γέφυρα του ενετικού υδραγωγείου που μετέφερε τα νερά των πηγών των Αρχανών στο Ηράκλειο.

Αφήνουμε στα αριστερά μας την γέφυρα και ακολουθούμε το ευδιάκριτο μονοπάτι που ελίσσεται ανηφορικά, συναντάει ξύλινο κιόσκι – παρατηρητήριο και καταλήγει σε χωματόδρομο τον οποίο ακολουθούμε νότια, ελαφρά ανηφορικά έως το δάσος στην Κεφάλα. Ακολουθούμε το χωματόδρομο νότια προς το Φουρνί, και αφού περάσουμε δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο με το προϊστορικό νεκροταφείο επιστρέφουμε στις Επάνω Αρχάνες.

---

Χαραγμένο μονοπάτι με υποδομές που κατά τόπους έχουν χαλάσει. Διαθέτει σήμανση με πινακίδες και σημάδια στα βράχια, που όμως κατά τόπους έχουν σβηστεί

Βαθμός δυσκολίας: Μέτριος. Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή σε κάποια σημεία και ρουχισμός που να καλύπτει τουλάχιστον τα κάτω άκρα

Προτεινόμενη περίοδος: Άνοιξη, Καλοκαίρι, φθινόπωρο. Με ιδιαίτερη προσοχή το χειμώνα, λόγω των βροχοπτώσεων

Τουριστικές εξυπηρετήσεις: Ταβέρνες, καφενεία και καταλύματα στους Αστρακούς και στη Μυρτιά, όπου εδρεύει το Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη

Το τμήμα του Αστρακιανού φαραγγιού, που προτείνουμε εδώ, ξεκινάει από τους Κάτω Αστρακούς. Μετά την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου υπάρχουν πέτρινα σκαλάκια, που οδηγούν στο «Νεραϊδόσπηλιο». Από εδώ ξεκινάει η πορεία κατά μήκος του ρέματος, που διαθέτει βασικές υποδομές διάβασης στα δύσκολα σημεία. Κατά μήκος της διαδρομής είναι ορατό το παλιό οθωμανικό υδραγωγείο.

Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο πρώτο χιλιόμετρο μετά το Νεραϊδόσπηλιο, γιατί ο ποταμός και η οργιώδης βλάστηση έχουν καταστρέψει κάποια περάσματα. Επίσης, παρατηρήστε τα σημάδια στους βράχους για να μην χάσετε την παράκαμψη του μονοπατιού σε ένα σημείο που έχει καταστραφεί εντελώς η διάβαση. Το μονοπάτι μέχρι τη μέση περίπου κινείται παράλληλα με την κοίτη του ποταμού. Από τη μέση και μετά κινείται ψηλά, στο ανατολικό πρανές του φαραγγιού. Στη συμβολή του με τον επαρχιακό δρόμο προς τα Αϊτάνια σταματάει η προτεινόμενη διαδρομή που όμως συνεχίζει για όσους επιθυμούν, μέχρι τον Καρτερό.

---

Χαραγμένο μονοπάτι με σήμανση και παρεμβάσεις ομαλής πρόσβασης κατά τόπους.

Τα πρανή ή και οι κοίτες των φαραγγιών υπήρξαν ανέκαθεν οι οδοί σύνδεσης οικισμών ή προορισμών, όταν δεν υπήρχαν οδικά δίκτυα. Το φαράγγι της Σπηλιώτισσας είναι ένα κλασσικό δείγμα οδού πρόσβασης από τον Άγιο Βασίλειο προς το Χουδέτσι και ανάποδα. Όχι τόσο από την κοίτη του ποταμού, που ήταν δύσκολα προσβάσιμη λόγω της άγριας βλάστησης, αλλά κατά μήκος μιας ήπιας παλιάς χάραξης που κινούνταν στο μέσον περίπου του δυτικού πρανούς του φαραγγιού και κατέληγε στο μοναστήρι της Σπηλιώτισσας. Σήμερα το μονοπάτι που έχει διανοιχτεί κινείται παράλληλα με την κοίτη, χάρη στα ξύλινα καγκελάκια, και σκαλοπάτια που κατασκευάστηκαν για να διευκολυνθεί η επισκεψιμότητα σε αυτό το μικρό, αλλά τόσο όμορφο φαράγγι.

Εάν βρίσκεστε στο Χουδέτσι, ακολουθήστε τις πινακίδες και κατηφορίστε από τα ξύλινα σκαλοπάτια μέσα στο καταπράσινο φαράγγι. Προς την έξοδο του μονοπατιού, κοντά στο χωριό Άγιος Βασίλειος, θα συναντήσετε το σιναΐτικο γυναικείο μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιώτισσας, από το οποίο παίρνει το όνομά του το φαράγγι. (Για επισκέψεις κατόπιν συνεννόησης, τηλ.: 2810-741370).

---

Πρόκειται για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια των Αστερουσίων που ανέκαθεν συνέδεε τον Αχεντριά με τη Μονή του Αγίου Νικήτα. Ακολουθείτε το νοτιότερο χωματόδρομο που οδηγεί έξω από το χωριό και σταθμεύετε στην τοποθεσία «Στειρόμαντρα», όπου σταματά ο δρόμος. Από εκεί ξεκινάει η πεζοπορία με κατεύθυνση προς τα ΝΑ. Μόλις περάσετε το ύψωμα, μέσα από το «Στενό Πόρο», διακρίνετε την εποχική μικρή λίμνη «Τούρκου Λάκκος». Μετά τη λίμνη, ακολουθείτε πορεία προς τα ΝΑ, προσπαθώντας να εντοπίσετε τα ίχνη του παλιού μονοπατιού. Μέχρι το σημείο όπου ξεκινάει το απόκρημνο πρανές του μικρού φαραγγιού, ψάξτε σημάδια στους βράχους που θα σας διευκολύνουν. Από εκεί και κάτω, αραιώνουν, ενώ από ψηλά διακρίνεται η πράσινη λωρίδα του φοινικοδάσους που είναι ο προορισμός σας. Εκεί υπάρχει η «Κεφαλοβρύση» (πηγή νερού) και το ξωκλήσι του Αγίου Αντωνίου. Το μονοπάτι σταματάει στο χωματόδρομο που ακολουθείτε για να προσεγγίζετε το μοναστήρι του Αγίου Νικήτα, όπου μπορείτε να φιλοξενηθείτε, καθώς και την ερημική παραλία στην οποία οδηγούν σκαλοπάτια ακριβώς κάτω από το μοναστήρι.

---

Τα τελευταία 10 χρόνια, η περιοχή του δήμου έχει αναδειχθεί και ως τόπος παρατήρησης μικροπουλιών στους νέους υδροβιότοπους που έχουν σχηματιστεί στα Δαμάνια (παραπόταμο του Αναποδάρη Ποταμού), στα Αρμανώγεια και στους εκτός των διοικητικών ορίων του δήμου Α.Α. (Αμουργέλλες, Ίνι-Μαχαιρά και Πάρτηρα).

Τα Δαμάνια είναι κτισμένα πάνω στη λίμνη σε γήλοφο και μοιάζουν να κρέμονται πάνω από το νερό. Υπάρχει μονοπάτι και χωματόδρομος περιμετρικά της λίμνης για περπάτημα και παρατήρηση των λουλουδιών αλλά και των πολλών πουλιών που ανακάλυψαν πολύ γρήγορα αυτό το νέο υδροβιότοπο. Στη δυτική πλευρά της λίμνης υπάρχει μια μικρή προεξοχή στο έδαφος, ένας γήλοφος στην περιοχή που φέρει το όνομα Ζαβιανά, πάνω στον οποίο έχουν βρεθεί αρχαιότητες.

---

Συνολική μήκος διαδρομής: 6,5 χλμ – ώρες πορείας: 4 – Βαθμός Δυσκολίας: 1

Από το παραθαλάσσιο χωριό Τσούτσουρος ξεκινά μια εύκολη αλλά πολύ ενδιαφέρουσα πεζοπορική διαδρομή σε παραλιακό μονοπάτι με υπέροχη θέα στο Λυβικό πέλαγος.

Σε 30 λεπτά περίπου το μονοπάτι περνά μέσα από το μικρό οικισμό Μαριδάκι ή Αγιο Παντελεήμονα. Είναι άναρχα χτισμένος μέσα στο άγριο και ξερό τοπίο της Νότιας Κρήτης, στην έξοδο του φαραγγιού του Αχεντριά. Πηγές με πόσιμο νερό σχηματίζουν ποταμάκι που τρέχει ως τη θάλασσα και σε μια υπέροχη παραλία. Στην πλατεία με τα πλατάνια θα βρείτε ένα καφενείο-ταβέρνα με ντόπια παραδοσιακά εδέσματα. Το Μαριδάκι είναι από τα λίγα μέρη της Κρήτης, που η πρόσβαση με τα πόδια είναι πολύ πιο γρήγορη απ’ ότι με αυτοκίνητο. Μόλις περάσετε τον οικισμό θα δείτε έναν απάνεμο κόλπο με δύο όμορφες παραλίες, που οι ντόπιοι ονομάζουν Νησάκια λόγω δύο μικρών βράχων στη θάλασσα.

Από εκεί περπατώντας σε μονοπάτι και αγροτικό δρόμο για περίπου 2.5 χλμ θα βρεθείτε στο μοναστήρι του Αγίου Νικήτα και το μοναδικό φοινικοδάσος των Αστερουσίων. Το μοναστήρι του Αγίου Νικήτα είναι μέσα στο πράσινο και είναι επισκέψιμο. Διασχίζοντάς το κατηφορίζετε στην πανέμοεφη ομώνυμη παραλία.

Η επιστροφή γίνεται από την ίδια διαδρομή με καταπληκτική θέα στο Λιβυκό πέλαγος.



Εναλλακτικά αν βρεθείτε στον Τσούτσουρα μπορείτε να κατεβείτε το φαράγγι του Τσούτσουρα. Είναι ένα φαράγγι εντυπωσιακό και αρκετά στενό, με μικρές αλλά συνεχείς καταβάσεις (ραπέλ), συνολικά 13, με τη μεγαλύτερη 32 μ. Ο Τσούτσουρος έχει υψομετρική διαφορά 280μ. Ξεκινάει απο τα 310μ και καταλήγει στα 30μ. Το μήκος του είναι μόλις 1,5 χλμ και είναι σχετικά εύκολο φαράγγι που συνιστάται για αρχαρίους στο canyoning.

Η είσοδός του είναι στην περιοχή Σφακάκι και προσεγγίζεται περπατώντας με τα πόδια, για 30 λεπτά αρχικά σε χωματόδρομο και στη συνέχεια σε κατηφορικό μονοπάτι. Η διάσχιση του φαραγγιού από ομάδα 4 ατόμων διαρκεί περίπου 2 ώρες.

Η έξοδος του φαραγγιού είναι κοντά στον Τσούτσουρα και συνδυάζεται με μπάνιο στην παραλία του χωριού.

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ



Το Μαριδάκι είναι από τα λίγα μέρη στην Κρήτη όπου η πρόσβαση με τα πόδια είναι πολύ πιο γρήγορη από ότι με το αυτοκίνητο. Πράγματι, αν έρθετε στον Τσούτσουρα, μπορείτε να περπατήσετε ως το Μαριδάκι μέσα από ένα υπέροχο και καλοφτιαγμένο μονοπάτι (35-40') που διασχίζει ένα φανταστικό άγριο τοπίο με χαρουπιές, σπηλιές, ξερούς βοσκότοπους και εκπληκτική θέα στη θάλασσα. Μάλιστα, μια από τις σπηλιές έχει συνδεθεί με ιστορίες μυστηρίου και μεταφυσικού, όπως κι όλη η περιοχή του Τσούτσουρα. Αξίζει να ρωτήσετε κάποιον ντόπιο να σας πει για τις ιστορίες αυτές. Η σπηλιά του "μυστηρίου" λέγεται Δρακοσπηλιά και βρίσκεται στο μέσο της απόστασης. Όταν την δείτε δεν σας γεμίζει το μάτι, ίσως και να μην την δείτε. Έχει δύο χαρουπιές έξω από την μικρή είσοδο της κι ένα κόκκινο σημάδι. Μετά την είσοδο η σπηλιά μεγαλώνει και έχει μεγάλο βάθος. Αν μπείτε μέσα μπορεί να σας φοβίσουν οι νυχτερίδες. Παραμέσα υπάρχει ένα πολύ στενό πέρασμα, πίσω από το οποίο λένε ότι όποιος πέρασε δεν ξαναγύρισε, ίσως λόγω ηφαιστειακών αναθυμιάσεων . Εδώ ακριβώς κρύβεται το μυστήριο της σπηλιάς, καθώς οι ντόπιοι λένε ότι έχουν δει περίεργες κινήσεις αρχαιοκαπήλων. Πιστεύεται ότι πίσω από το πέρασμα υπάρχει ένας αμύθητος θησαυρός και βρίσκεται ο τάφος κάποιου μεγάλου βασιλιά. Ο βασιλιάς αυτός είναι ο Σαρπηδόνας (της Λυκίας), ο οποίος λένε είναι συντηρημένος σε μέλι. Άλλοι πιο τολμηροί πιστεύουν ότι είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καθώς από εδώ καταγόταν ένας από τους στενούς του φίλους, ο οποίος φρόντισε τη σωρό του μεγάλου Έλληνα. Το μυστήριο συνεχίζεται αμείωτο όταν ακούσετε τις πολλές εκδοχές των ντόπιων για τέρατα, δράκους και Σαραντάπηχους, Αμερικανικές αποστολές και για περιπολίες ελικοπτέρων όταν κάποιος μπει στη σπηλιά. Επίσης, οι ντόπιοι λένε ότι στο σημείο που αρχίζει και φαίνεται ο Τσούτσουρας (Στροφή Τσούτσουρου), αν πάτε με βάρκα το ηλιοβασίλεμα θα δείτε μέσα στο νερό τον τρούλο μιας εκκλησίας, που προέρχεται από τη χαμένη πολιτεία της βασίλισσας Αχέντρας.